Γενική διάταξη

Η Ηετώνια ακτή  οριζοντιοποιημένη ως λιμενική ζώνη  αποκόπτεται από το φυσικό τοπίο και την πόλη με τον αυτοκινητόδρομο   Κέκρωπος 

Τα στοιχεία που την απαρτίζουν,  προβλήτες,  κτίρια,  ναυπηγικές δεξαμενές, γραμμικά διαταγμένα, με αμφίδρομες δυναμικές τάσεις κίνησης, απευθύνονται προς τη θάλασσα και την πόλη. Σταθερά και  κινητά αντικείμενα εξοπλισμού  συνιστούν ένα τοπίο εργοταξιακού και βιομηχανικού τύπου. 

Η πρόταση διατηρεί και με λιτά μέσα ενδυναμώνει τα βασικά χαρακτηριστικά του τόπου επιδιώκοντας να εκφράσει με απλό και ευανάγνωστο τρόπο  το νέο   νόημα.

Ο σχεδιασμός οργανώνει  την  εκτεταμένη  επίπεδη και αδρανή πλατφόρμα  δημιουργώντας  ένα σύστημα  δυναμικών και ενεργών χωρικών σχηματισμών.

Ένα τείχος αποσαφηνίζει και σχηματοποιεί το όριο  της λεωφόρου  προστατεύοντας   από τις οχλήσεις της έντονης κίνησης. Ταυτόχρονα αποτελεί βατήρα υπέρβασης  και σύνδεσης με το φυσικό τοπίο και την πόλη. Ένας υπερυψωμένος διάδρομος περιπάτου και θέασης,  καταλήγει ως  ράμπα στην πλατεία  μεταναστών  και εκτείνεται ανατολικά ως διαπερατό όριο,  της  λιμενικής ζώνης.

Το   πορώδες οσμωτικό θαλάσσιο όριο, με αλληλοδιεισδύσεις,  αναδεικνύει την αμφίδρομη σχέση συμβολίζοντας τη γοητεία του ταξιδιού και τη χαρά της επιστροφής.   

Τέσσερις διακριτοί τόποι  ως ατμόσφαιρα χωρικά και  υλικά χαρακτηριστικά . αποκτούν νέο νόημα και περιεχόμενο.

Η Κεντρική Πλατεία του Μουσείου

Η Ράμπλα –Βelvedere

Η Ακτή

Το Πολυεθνικό Παζάρι

Κτίριο

Η μετατροπή του Silo  σε Μουσείο  συνιστά πλήρη ανατροπή λειτουργίας, περιεχομένου και δομής  του κτιρίου..

Επιδιώκεται

- Η διατήρηση της ιστορικότητας, όχι απλά ως αναφορά στην προηγούμενη λειτουργία του αλλά και ως ύφος, υλικότητα και γενικά ως παρουσία καταγραμμένη στη συλλογική μνήμη.

- Η δημιουργία  ενός νέου δυναμικού εκφραστικού τοπόσημου, που θα εκφράζει  το νέο περιεχόμενο του  ενεργού  κτιρίου 

- Ο σχεδιασμός ενός ευέλικτου και δυναμικού χώρου, που θα εκφράσει τις ανάγκες, του μουσειολογικού προγράμματος. 

Σε αυτό συμβάλλει η διατήρηση, του αυστηρού και λιτού ύφους,  της υλικότητας και της έκφρασης, που προκύπτει από το βιομηχανικό χαρακτήρα του κτιρίου και του περιβάλλοντος.

Η αλλαγή του νοήματος θα προκύψει από  ελάχιστες αλλά ικανές και δυνατές εκφραστικά επεμβάσεις.

Δύο κατά κύριο λόγο νέα στοιχεία νοηματοδοτούν και επιβάλλουν την παρουσία του Μουσείου:

-Η ράμπα εισόδου  που σαν καταπέλτης πλοίου οικειοποιείται τον χώρο της πλατείας και συγχρόνως καλεί τους επισκέπτες.

-Η γυάλινη προσθήκη στην περίμετρο του τελευταίου ορόφου, που λειτουργεί την ημέρα ως διαφάνεια, έκθεση και αντανάκλαση,  τη νύκτα ως καταυγάζων  φάρος.

Το λιτό ύφος του κελύφους επιφυλάσσει την εκπληκτική αντίληψη από τη θέση της εισόδου, του πλούτου εντυπώσεων εντός  του κτιρίου, την ένταση της γραμμικότητας, τις αντανακλάσεις και διαφάνειες, τις σκιές του βάθους,  το φως που κατακρημνίζεται από την οροφή.

3η εξαγορά

κύριοι μελετητές αρχιτέκτονες:          

 - Μπούκη Μπάμπαλου Νουκάκη        

- Αντώνης Νουκάκης     

συνεργάτες:

αρχιτέκτονες :

-Γιώργης Νουκάκης 

- Αναστασία Παντελοπούλου

φοιτητές  αρχιτεκτονικής:

-Σπύρος Γιωτάκης 

-Βασίλης Καλούμενος

- Δάφνη Παπαδοπούλου

βοηθοί φοιτητές:

-Μυρσίνη Αλεξανδρίδη 

-Σωτηρία Κριεμάδη

ειδικοί συνεργάτες σύμβουλοι:

-Ανδρομάχη Γαζή, Μουσειολόγος

-Στρατής Ευστρατιάδης, Πολιτικός Μηχανικός

-Βασίλης Κολοβός, Η/Μ  Μηχανικός

-Βαγγέλης Δακόπουλος, Συγκοινωνιολόγος

-Κωνσταντία Παπακωνσταντίνου, Βιοκλιματικός Σχεδιασμός

-Θανάσης Βελούζος, Οπτικοακουστικά Συστήματα

-Σωτήρης Ψαράς, Μηχανικός ακουστικής – ήχου

-Ευαγγελία Χριστοδουλάκη, Δασολόγος-Αρχιτέκτων τοπίου